Ze was heel erg bezig met hem dingen te verwijten. Ze vond dat ze dit niet mocht doen maar: “Ik lijk niet anders te kunnen, ik voel zo'n boosheid. Het komt doordat ik me altijd aan mijn man heb aangepast. Niet bewust hoor, maar subtiel door de jaren ging ik me aanpassen zodat ons leven in balans bleef. Ik was zo bang dat mijn man de dingen niet aankon want dan werd hij boos of humeurig. Als ik dat niet voorkwam wist de hele wereld dat hij weer eens iets niet voor elkaar kreeg. Om alsmaar de balans te herstellen bewoog ik op eieren om hem heen. Ik ging zaken voor hem oplossen zodat ons normale leven zijn doorgang kon vinden. Altijd om hem heen bewegen, hij niet om mij.”

Karin komt bij me omdat ze niet lekker in haar vel zit. Ze vertelt: “Het voelt alsof een deel van mij is afgestorven. Ik heb zolang zaken in mezelf ontkent dat ik niet eens wist dat ik daarmee mijn leven schraal maakte. Ik probeerde goed te doen door in de pas te lopen en te doen wat er van me werd verwacht. Daarmee heb ik mezelf zo te kort gedaan dat ik nu niets meer heb wat van mij voelt. Ik voel me een verliezer, ik ben mijn trots kwijt.”

Wat Karin ooit heel goed geleerd heeft is anderen niet teleur te stellen. Ze ontdekt in therapie hoe gemakkelijk ze leeft naar de behoeften en het oordeel van anderen. Waar is bij haar het proces van onderscheid tussen ‘jij en ik’ ooit vast gelopen? Ze vraagt zich nu af: wie ben ik? Wat ze voor zichzelf wil is nog te ver weg. Ze leert eerst minder samen te vallen met wat anderen van haar willen. Daarvoor leert ze contact te maken met zichzelf aan de hand van ervaringsgerichte oefeningen en bodyawareness. Later helpen gesprekstechnieken haar verder in een beter contact met haar man.